A Bee In Your Bonnet!!

எங்கிருந்தோ வந்தாள் அவள்.. நன்றாக நினைவில் உள்ளது. அவளாகவே எங்கள் வீட்டுக்கு வந்தாள். நாங்கள் அவளை துரத்தி விடவில்லை. தயிர் சாதமும் பாலும் தந்தோம். பின், எங்களுள் ஒருவளாகி விட்டாள். என்னோடும், என் தங்கையோடும் சேர்ந்து தோசை கூட சாப்பிட ஆரம்பித்து விட்டிருந்தாள். இவள் இனத்தவர் தோசை கூட சாப்பிடுவார்களா என்ற கேள்வி இன்னும் என்னுள் உள்ளது. நானோ என் தங்கையோ இருந்தால் போதும், எங்கு போனாலும் எங்கள் காலுக்குள்ளே தான் சுற்றுவாள். உட்காந்து இருக்கையில் பக்கத்திலேயே இருப்பாள். அவள் தலையால் கையைத் தேய்த்துத் தேய்த்து தடவி விட சொல்வாள்.  அவள் தூங்குவதைப் பார்க்க எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். மிக அழகாகத்  தூங்குவாள் அவள். வாய்ப்பு கிடைத்தால் எனது அல்லது என் தங்கையின் மடியே மெத்தையாக இருக்கும். பூனைக்  குட்டி அவ்வளவு பாசமாக இருக்க முடியும் என்பதை நிரூபணம் செய்தவள் .. ஒரு நாள், எதோ காரணத்தால் மறைந்து போனாள்.. எங்கள் கண்களில் தென்படாமல்..  She could lighten the mood, however troubled we were .. Such a great pal.. She will be remembered forever..

காதில் தலையணியோடு பாடல்கள் கேட்டுக்கொண்டே, நடப்பது எனக்கு பிடிக்கும். அலுவலகம் முடிந்து திரும்புகையில், ஒரு பூங்கா அருகில் இறங்கி, அங்கிருந்து வீட்டுக்கு நடந்து செல்வதுண்டு. இன்றும் அப்படித்தான்! பாட்டுக் கேட்டுக்கொண்டும் பாடிக்கொண்டும்( வேறு யாரும் கேட்க முடியாதல்லவா, தெருவில் போகும் வண்டி சத்தத்தில்!) போய் கொண்டிருக்கிறேன். ரோடு ஓரம் எதாவது கடை போட்டு வியாபாரம் பண்ணும் மக்கள் இங்கேயும் உண்டு. வெயில் காலம் என்பதால் எலுமிச்சைச் சாறு, பழங்கள், குளிர் பானங்கள்  இருக்கும். இன்று எதோ எடை பார்க்கும் இயந்திரத்தை வைத்துக்கொண்டு, இலவசமாக எடை பார்க்கலாம், எடை இறக்க உதவி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் போட்டு ஒரு கடை வைத்திருந்தார்கள்.  எதோ உடற்பயிற்சி நிலையம், விளம்பரத்துக்காக செய்வார்கள் போல. கையேடு ஒன்று வைத்து, எத்தனை பேர் என்று கணக்கெல்லாம் வைத்து கொண்டிருந்தான். நமக்கு இங்க எடை பார்த்தா  மட்டும் என்ன, ஏற்றிக் காட்டீரவா போகிறது என்று உள்ளுக்குள் எண்ணியவாறே, நான் பாட்டுக்கு, அவனைத் கண்டு கொள்ளாமல் போயிரலாம் என்று பாட்டில் கவனத்தை செலுத்தியவாரே வீடு போய் சேர்ந்தேன். அடுத்த நாள் ம...

Its election time! I faced a typical election time in my life too. When i stepped into the college, you must know i was just Sowmiya. I was not knowing the different characteristics of the people. In a single simple word, partially innocent. I used to help my classmates with programs and whatever i know. As ours is a government institution, it was always self-study. I never cared about class problems. I never cared about teasings. I never cared about anything virtually. I went to the college. Smiled at whoever smiles to me. Spoke to whoever spoke to me. Did my work. ( Dont think i am So sincere! Did my work atleast at the last moment :-P ). This is how my life went. Then comes the second semester. Some interaction with seniors. Life went on. Two semesters got over. Holiday flew away. Hurray! I became the senior. He He.. No use. I was still the calm girl, But started by that time to put mokkais with my classmates and got a gang of friends. We always had fun meetings, official meetin...

It was a day before aayuda pooja,i was called by faculty advisor. With a confusion and fear,why i am called,i knocked the door of my faculty. 'Excuse me maam',its me. 'Come in',mam responded. I was standing still as if expecting mam to tell why i was called. She herself started. 'Are you the one goin to draw kolam for tomorrow's pooja?',she asked. Good god! This is the plot. Cool. 'Hmmm. . Ye. . Yes maam', i struggled. She ordered, ' you have to draw kolam in front. Get amount from OA for al things u need! I want things to be right perfect before 1.30 ma! Got it?'. 'ya sure mam', sayin thank you, i came out of her room. Ha! She was not even knowin what my name was! The next morning,takin two friends of mine to assist me, reached department by 9. It was damn late. We had a test by 10 actually. We met a senior staff, wished her and stated her about me takin charge of kolam and about test. She got permission for us to give the test s...